De officiële lijst
met bestverkochte boeken

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).

Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.

Bron: Contact
www.pauliencornelisse.nl

Na vier afschuwelijke jaren ontkomt Maria Mosterd op zestienjarige leeftijd aan de greep van haar loverboy Manou. Ze gaat naar India om in een project voor loverboyslachtoffers haar onafhankelijkheid terug te vinden. Maar in haar hoofd reist Manou mee.

Als ze in India uit het vliegtuig stapt, schrikt ze zich dood. Ze ziet alleen maar lelijke mannen met snorren en het stinkt er als een dierentuin die een week niet is uitgemest. Ze gaat wonen in de stad Trichy, waar ze zich tot haar eigen verbazing meteen thuis voelt. Elke dag gaat ze naar een weeshuis om met de kinderen te dansen en als ze het moeilijk heeft, praat ze met haar hondje Bindi.

Ze wordt door haar begeleidster Liz voortdurend geconfronteerd met het gedrag dat Manou haar heeft aangeleerd. Veranderen is niet makkelijk, want die 'dikke zwarte pad' in haar hoofd laat zich niet zo maar wegjagen. En wat zijn haar vooruitzichten als ze straks terug is in Nederland? Hoe voorkom je, als je geen toekomst hebt, dat je terugvalt in patronen van vroeger?

Bindi gaat verder waar Echte mannen eten geen kaas ophoudt.

Bron: Van Gennep
www.mariamosterd.nl

Tot haar eerste dag op de middelbare school is Maria een heel gewoon meisje van twaalf. Ze woont met haar moeder en haar zus in een stad in het oosten van Nederland,en wil wel wat meer spanning in haar leven. Of stoer zijn, zoals dat groepje jongens dat rondhangt op het parkeerterrein van de school. Hoe zou het zijn als een van die jongens haar vriendje was? Maria's fantasie lijkt werkelijkheid te worden: een van hen, Manou, spreekt haar aan. Wat ze niet weet, is dat Manou een loverboy is.
Zes jaar later schrijft Maria dit bloedstollende verslag van haar jaren met Manou. De jongens die haar haar normale jeugd hebben ontnomen, en die de meeste mensen kennen als ‘loverboys', waren voor haar pooiers, drugs-, wapen- en mensenhandelaars. Geweld, (groeps)verkrachtingen, handel in meisjes, drugssmokkel: Maria heeft veel meegemaakt en gezien. Ze heeft er een authentiek en onthullend verhaal over geschreven. Openhartig vertelt ze over haar tegenstrijdige gevoelens voor Manou, en haar strijd om aan hem te ontkomen: fysiek, maar vooral mentaal. Wat Maria heeft meegemaakt is schokkend; hoe ze erop terugkijkt is buitengewoon ontroerend.
Nu met 16 extra pagina's Maria vertelt...

Bron: Van Gennep

Hij was voor justitie de gedroomde kroongetuige. Angelo Diaz, aspirant-lid van de Hells Angels, zou de nationale recherche helpen in de oorlog tegen de meest beruchte motorclub ter wereld.

In het diepste geheim legde Diaz onthullende verklaringen af over moorden, afpersingen en grootschalige drugshandel door de Hells Angels. Hij verbrak daarmee de ómerta, ofwel de onderwereld-zwijgplicht, die de 'brothers' van de club elkaar hebben opgelegd.

Om wraakacties van de wereldwijd zeer omstreden motorclub tegen de Antilliaanse spijtoptant te voorkomen, plaatste justitie kroongetuige Angelo Diaz in een met veel geheimzinnigheid omgeven beschermingsprogramma.

Rechters en openbaar ministerie beoordeelden de verklaringen van de ex-Angel als zeer betrouwbaar. Tientallen Hells Angels werden gearresteerd en achter de tralies gezet. Door geblunder bij justitie liepen de megaprocessen op niets uit en ontsprongen alle verdachten de dans. Kroongetuige Angelo Diaz werd begin 2009 als oud vuil aan de kant gezet en vluchtte naar Latijns-Amerika.

In april 2009 bezochten misdaadverslaggevers John van den Heuvel en Bert Huisjes van Dagblad De Telegraaf Angelo Diaz op zijn schuiladres en spraken dagenlang met de man die de Hells Angels moest elimineren maar uiteindelijk zelf een gevallen engel werd.

Voor dit boek tekenden zij schokkende verhalen op over de club, die door justitie wordt beschouwd als een levensgevaarlijke criminele organisatie.

Niet eerder sprak een insider zo gedetailleerd over het geheime beschermingsprogramma van justitie, én over dodelijk geweld, drugshandel en de verborgen wereld van de Hells Angels.

Bron: The House of Knowledge

De Tour van 1989 kende een buitengewoon spannende eindstrijd tussen Greg Lemond en Laurent Fignon. De paar seconden verschil in het eindklassement staat nog steeds in de boeken als het kleinste verschil ooit tussen de nummers een en twee. Maar die Tour is om veel meer redenen het memoreren waard.

Erik Breukink won in de proloog de gele trui, en is daarmee de laatste Nederlander die deze trui om de schouders had. Er reden dat jaar maar liefst dertig Nederlanders mee, een recordaantal. En ze waren zéér succesvol: Gert-Jan Theunisse en Steven Rooks wonnen belangrijke etappes, Rooks won het combinatieklassement en Theunisse de bolletjestrui en beiden eindigden in de top-10. Mathieu Hermans won een etappe in de sprint en Jelle Nijdam behaalde twee ritzeges. De Nederlandse PDM-ploeg won het ploegenklassement en PDM-renner Sean Kelly won zowel de groene als de rode trui. 'We' deden serieus mee in die dagen en dat leidde in ons land tot een ware Tourkoorts.

Mart Smeets keert met alle hoofdrolspelers, behalve de inmiddels overleden Johannes Draaijer, terug naar de hoogtijdagen van het Nederlandse wielrennen. Ze spreken over hun beleving van de Tour van '89, hun dromen en ambities en teleurstellingen, over epo-gebruik en over hun leven sindsdien. Het laatste geel staat boordevol schitterende persoonlijke verhalen.

Bron: Nieuw Amsterdam
www.martsmeets.nl

Als Maria op twaalfjarige leeftijd voor het eerst op de fiets naar de middelbare school vertrekt, zwaait haar moeder Lucie haar weemoedig uit. Haar kleine meisje wordt groot. Tegelijkertijd is ze blij voor Maria, die vol verwachting een nieuwe fase in haar leven begint. Wat Lucie niet weet, is dat Maria die dag al Manou zal ontmoeten, de loverboy die haar leven in een hel zal veranderen.

Al snel verandert Maria in een onhandelbare puber. Lucie dringt niet meer tot haar dochter door en komt er maar niet achter wat er met haar aan de hand is. De waarheid gaat dan ook ieder voorstellingsvermogen te boven. Manou heeft Maria veranderd in een willoze pop die alles doet wat hij zegt.

Lang beseft Lucie niet dat ze leeft in een toneelstuk dat Manou regisseert. Wanneer ze stukje bij beetje ontdekt wat er gaande is met haar dochter, dringt langzaam tot haar door wat haar rol moet zijn. Ze zal met Manou moeten strijden om het vertrouwen van haar dochter, voor het te laat is.

Lucie Mosterd is de moeder van Maria Mosterd, de schrijfster van Echte mannen eten geen kaas' waarvan inmiddels 160.000 exemplaren werden verkocht. Eén ding is zeker: haar schrijftalent heeft Maria niet van een vreemde. 'Ik stond laatst voor een poppenkraam' is het bloedstollende verslag van de strijd van een moeder om het leven van haar dochter.

Bron: Van Gennep

76 verhalen, acties, columns, blogs & andere vrolijke onzin van Kluun

Kluun zorgt voor vuurwerk, of het nu gaat om vrouwen, voetbal, seks, schaamhaar, uitgaan of euthanasie. Op zijn weblog en in columns spreekt hij zich stevig uit over deze en andere belangwekkende aardse zaken, waaronder Het Meest Onuitgelezen Boek Aller Tijden en Zinloos Geweld bij Bevallingen.

KLUNEN biedt Kluuns beste verhalen, acties, columns, blogs & andere vrolijke onzin van de afgelopen jaren, inclusief een cursus ‘Voetbal kijken voor vrouwen’. O ja, en een analyse van het huwelijk.

Raymond van de Klundert (1964), kortweg Kluun, debuteerde met Komt een vrouw bij de dokter. Van deze roman en de opvolger De Weduwnaar werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht. De boeken verschijnen in 28 landen in vertaling. Zijn satirische zelfhulpboek voor mannen Help, Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt! ligt bij meer dan honderdduizend aanstaande gezinnen op het nachtkastje.

Kluun schreef columns voor Red, Algemeen Dagblad, Viva, VT Wonen en de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM. In 2006 zette hij Nightwriters op, de Stand Up Writing-avonden waarmee hij in Amsterdam en in het land optreedt. Kluun woont met zijn vrouw en drie dochters in Amsterdam.

Het zal je maar gebeuren: 37 nietjes in je hoofd. De gezondheid van de altijd levenslustige, toen zeventienjarige Thomas Zijlma gaat opeens zienderogen achteruit. Aanvankelijk weet niemand wat hem mankeert, maar al snel wordt de waarheid pijnlijk duidelijk. Thomas heeft zaadbalkanker in een vergevorderd stadium. In zijn buik, longen en hoofd worden honderden kwaadaardige tumoren gevonden. De kans op genezing is klein. Thomas ondergaat zware operaties en chemokuren. Wonderwel overleeft hij.

In het ziekenhuis leest Thomas het boek van Lance Armstrong, die net als hij dezelfde ziekte heeft overwonnen, en vindt hij een nieuwe passie: wielrennen. Wielrennen staat symbool voor zijn vechtlust en de wil om te leven. Nu, acht jaar later, zet hij zich - net als zijn grote voorbeeld - met wielrennen actief in voor de strijd tegen kanker. Hij bedwingt voor de tweede keer de gevreesde Alpe d’Huez. Met haarspeldbochten en een steile klim en dat zes keer op één dag! Maar opgeven is geen optie.

Met 37 nietjes vertelt Thomas het aangrijpende verhaal over levensbedreigend ziek zijn en hoe hij met ongeneeslijk optimisme, vechtlust en humor het leven weer heeft kunnen omarmen.

Bron: LeV.

Voor De man en zijn fiets maakte Wilfried de Jong een selectie uit zijn mooiste wielerstukken voor NRC en De Muur. Daarnaast schreef hij nieuwe verhalen. Over kasseien, lege bidons, aanrijdingen en mist op de Mont Ventoux. `Wilfried de Jong voert je in een fauteuil door het wonderland van het cyclisme. Je schiet vaak in de lach - wat hij schrijft is wáár.' Tim Krabbé `De meeste mensen denken dat Wilfried de Jong een tv-maker is. Ze vergissen zich; hij is een schrijver.' Bert Wagendorp `Wilfried de Jong is de enige schrijver die op papier kan demarreren.' Matthijs van Nieuwkerk Wilfried de Jong (1957) is professioneel sportliefhebber. Sinds 2003 is hij presentator van Holland Sport, dat bekroond werd met een Zilveren Nipkowschijf. In NRC en nrc.next heeft hij een wekelijkse sportcolumn. Eerder schreef De Jong de boeken Aal en De linkerbil van Bettini.

Wie aan wielrennen denkt, denkt aan Mart Smeets. En omgekeerd. Naar alle uithoeken van de wereld is hij inmiddels gereisd, de wielersport achterna. Al vijfendertig jaar vindt dat zijn neerslag op de radio, op televisie maar vooral ook in de kranten, tijdschriften en in boeken.

Op koers is een verzameling van het beste dat Smeets schreef over zijn geliefde wielrensport. Portretten, beschouwingen en reportages over beroemde coureurs, nationale en internationale kampioenen, klimmers, sprinters, stoempers, stilisten, knechten, kopmannen, waterdragers, debutanten, talenten en de grote meneren van het peloton, ze komen allemaal voorbij in deze bundel.

Bron: Amstel Sport