De officiële lijst
met bestverkochte boeken

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).

Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.

Bron: Contact
www.pauliencornelisse.nl

Op 21 augustus 2008 won Maarten van der Weijden olympisch goud op de tien kilometer open water zwemmen in Beijing. Dat markeerde het eind van een lange weg naar de top.

In 2001 werd bij hem acute lymfatische leukemie geconstateerd. Zijn overlevingskansen werden geschat tussen de 30 en 50 procent. Na een serie zware chemokuren, waaronder een stamceltransplantatie, genas hij van zijn ziekte en pakte hij zijn loopbaan als wedstrijdzwemmer weer op. Hij won zilver op de tien kilometer tijdens het EK van Boedapest in 2006 en werd in 2008 in Sevilla op de vijfentwintig kilometer wereldkampioen.

In Beter vertelt hij het verhaal van zijn ziekte en genezing, en geeft zijn visie daarop. Hij schetst de moeilijke relatie met zijn vader en zijn streven om door een uitgekiende tactiek de beste zwemmer te worden.

Bron: Ambo

Het gebeurt maar zelden dat een voormalige minister-president een grondige studie wijdt aan een van de meest explosieve conflicten in de wereldpolitiek – en daarbij ook nog eens ferm afstand neemt van het beleid dat hij lange tijd zelf heeft gevoerd.

Jaren nadat Dries van Agt de Haagse politiek vaarwel had gezegd, werd hij gegrepen door het zich al decennialang voortslepende Israëlisch-Palestijnse conflict en vooral door het lot van het Palestijnse volk. Hij maakte er een uitvoerige studie van en zette zijn bevindingen en overpeinzingen op papier. Hij baseert zich in zijn argumentatie vooral op de vele resoluties van de Verenigde Naties over het conflict, op het humanitair oorlogsrecht en op de verdragen over mensenrechten.

Het resultaat is een gedegen en helder boek over verleden, heden en toekomst van de regio, in het bijzonder over beleid dat indruist tegen het internationale recht en dat vrede in de weg staat. En het is vooral ook een hartstochtelijke steunbetuiging aan een volk dat het slachtoffer van de geschiedenis dreigt te worden.

Bron: De Bezige Bij

Tot haar eerste dag op de middelbare school is Maria een heel gewoon meisje van twaalf. Ze woont met haar moeder en haar zus in een stad in het oosten van Nederland,en wil wel wat meer spanning in haar leven. Of stoer zijn, zoals dat groepje jongens dat rondhangt op het parkeerterrein van de school. Hoe zou het zijn als een van die jongens haar vriendje was? Maria's fantasie lijkt werkelijkheid te worden: een van hen, Manou, spreekt haar aan. Wat ze niet weet, is dat Manou een loverboy is.
Zes jaar later schrijft Maria dit bloedstollende verslag van haar jaren met Manou. De jongens die haar haar normale jeugd hebben ontnomen, en die de meeste mensen kennen als ‘loverboys', waren voor haar pooiers, drugs-, wapen- en mensenhandelaars. Geweld, (groeps)verkrachtingen, handel in meisjes, drugssmokkel: Maria heeft veel meegemaakt en gezien. Ze heeft er een authentiek en onthullend verhaal over geschreven. Openhartig vertelt ze over haar tegenstrijdige gevoelens voor Manou, en haar strijd om aan hem te ontkomen: fysiek, maar vooral mentaal. Wat Maria heeft meegemaakt is schokkend; hoe ze erop terugkijkt is buitengewoon ontroerend.
Nu met 16 extra pagina's Maria vertelt...

Bron: Van Gennep

Het relaas van een importbruid die acht jaar lang werd opgesloten in Nederland.

Fayza geniet van een onbezorgde jeugd in een grote Berberse familie in het noorden van Marokko. Ze kan goed leren, spreekt vloeiend Frans en droomt van een toekomst als journalist. Maar in een zomervakantie, als zij net vijftien jaar is, komt daar abrupt een einde aan. Haar vader huwelijkt zijn jonge dochter uit aan een man die zij nooit eerder heeft gezien.

Een jaar later komt Fayza als importbruid in Amsterdam terecht, om tot haar verbijstering te moeten samenleven met een oerconservatieve echtgenoot en zijn familie, die haar opsluiten, als voetveeg gebruiken en mishandelen. Wanneer ze haar eerste kind krijgt besluit zij het gevecht met haar schoonfamilie aan te gaan. Stiekem kijkt ze naar soapseries om de Nederlandse taal te leren en ten slotte ontvlucht zij het huis.

In De uitverkorene laat Fayza zien welke impact vrijheidsberoving, dwang en mishandeling hebben gehad op haar psychische en fysieke gezondheid. Door haar kracht, intelligentie en de speling van het lot wist zij zich aan haar situatie te ontworstelen en kan zij nu haar verhaal vertellen.

Bron: Artemis & Co

Na vier afschuwelijke jaren ontkomt Maria Mosterd op zestienjarige leeftijd aan de greep van haar loverboy Manou. Ze gaat naar India om in een project voor loverboyslachtoffers haar onafhankelijkheid terug te vinden. Maar in haar hoofd reist Manou mee.

Als ze in India uit het vliegtuig stapt, schrikt ze zich dood. Ze ziet alleen maar lelijke mannen met snorren en het stinkt er als een dierentuin die een week niet is uitgemest. Ze gaat wonen in de stad Trichy, waar ze zich tot haar eigen verbazing meteen thuis voelt. Elke dag gaat ze naar een weeshuis om met de kinderen te dansen en als ze het moeilijk heeft, praat ze met haar hondje Bindi.

Ze wordt door haar begeleidster Liz voortdurend geconfronteerd met het gedrag dat Manou haar heeft aangeleerd. Veranderen is niet makkelijk, want die 'dikke zwarte pad' in haar hoofd laat zich niet zo maar wegjagen. En wat zijn haar vooruitzichten als ze straks terug is in Nederland? Hoe voorkom je, als je geen toekomst hebt, dat je terugvalt in patronen van vroeger?

Bindi gaat verder waar Echte mannen eten geen kaas ophoudt.

Bron: Van Gennep
www.mariamosterd.nl

Het Centraal Planbureau over de kredietcrisis.

Halverwege 2007 werd duidelijk dat in de Verenigde Staten massaal sprake was van oplopende verliezen op ‘rommelhypotheken’. Tussen banken onderling ontstond onzekerheid over hun kredietwaardigheid. Die twijfel verspreidde zich als een olievlek over de financiële markten.

Toen Lehman Brothers halverwege september 2008 failliet ging, sloeg de crisis over naar de rest van de economie. En met de instorting van Fortis, een paar weken later, werd duidelijk dat ook het Europese bankwezen de dans niet zou ontspringen. De grote recessie was een feit.

In De grote recessie geeft het Centraal Planbureau uitleg over de ingrijpendste economische crisis van onze tijd. Hoe lang zal de recessie duren en wat zijn de economische gevolgen op langere termijn? Wat betekent zij voor het klimaat en het milieu?

Maar ook: wat moet er aan worden gedaan? Hoe zinvol is de revival van het Keynesiaanse denken? Biedt een verbetering van het toezicht op de financiële markten soelaas? En ten slotte: wat betekent dit allemaal voor u? Wat gebeurt er met uw inkomen, uw pensioen, uw huis en uw baan?

Bron: Balans

'Nederland heeft een aansprekende visie voor de toekomst nodig. Een toekomst die in de samenleving enthousiasme oproept en breed wordt gedragen. Een welvarend Nederland voor iedereen, dat internationaal voorop loopt met een sterke nieuwe economie, de groene economie.'

'Met zijn allen verbouwen we ons land om tot “Nederland Elektroland”, alles draait straks op schone elektriciteit. Een nieuwe economie is niet voldoende. We moeten naar een eerherstel van normen en waarden, naar fatsoen, naar ethiek in de samenleving en terug naar ouderwetse solidariteit. Weg met de IK cultuur, weg met de financiële hebzucht, het casino-kapitalisme, de exorbitante bonussen en het snelle geld verdienen. Deze aanpassingen vragen ook om een mentaliteitsverandering, zowel bij overheid en burgers als bij het bedrijfsleven.'

De IK economie, de IK samenleving is met de crisis ten onder gegaan. Alleen met de WIJ economie kunnen we Nederland de komende decennia welvarend houden.’ Dit is één van de vele conclusies die Willem Vermeend heeft neergelegd in De WIJ Economie. Het boek bestaat uit vier onderdelen: de wereld voordat de crisis uitbrak, de oorzaken, de aanpak van de crisis en de wereld na de crisis. Daarnaast is een afzonderlijk onderdeel gewijd aan Nederland (elektroland).

In De WIJ Economie schetst Vermeend op heldere wijze een economisch en maatschappelijk beeld van de wereld ná de crisis. De toekomstige economie duidt hij aan als de WIJ economie en de economie van het verleden als de IK economie. Daarbij gaat hij in op de verschillende aspecten van de ondergang van IK en de opkomst van WIJ.

Bron: Lebowski

‘De Nederlandse overheid is als een broodje zacht open asfaltbeton. Twee identieke zachte happen met een toegankelijk lijkende harde laag ertussen.’ Dat ontdekte Marc Chavannes na zijn terugkeer uit Frankrijk en Amerika, waar hij correspondent was voor NRC Handelsblad en nrc.next.

Nederland heeft zich bekeerd tot een ingrijpend marktdenken, zónder helder idee over wat we van de overheid blijven verwachten. Vaak omdat ‘het moest’ van Europa. Meestal was het een welkome (schijn-)bezuiniging.
De vermarkting van het openbaar bestuur heeft geleid tot privatisering van de politiek. Het onderscheid tussen publieke en private taken is zoek. Het call center van de belastingdienst is niet behulpzamer dan dat van kabel of bank.

Chavannes verbaast zich over de eindeloze besluitvaardigheid rond rekeningrijden, de verloren beroepseer en de provinciale dans om de energiemiljarden. Over het blind vertrouwen in de maakbaarheid van de samenleving en de alkunde van computersystemen.

Als correspondent in eigen land beschrijft hij hoe Nederland zichzelf bestuurt: met een mengsel van grootspraak en uitstel-als-oplossing. Beide zorgen voor voldongen feiten. Niemand heeft het hier ooit gedaan. Niemand regeert.

Een boek voor iedereen die wil weten hoe Nederland ervoor staat na Paars, Pim en de ontploffing van het zelfbedieningskapitalisme. Een boek over de verpulvering van democratische politiek. Een pleidooi voor doe-het-zelf-democratie.

Bron: NRC Boeken

Als Maria op twaalfjarige leeftijd voor het eerst op de fiets naar de middelbare school vertrekt, zwaait haar moeder Lucie haar weemoedig uit. Haar kleine meisje wordt groot. Tegelijkertijd is ze blij voor Maria, die vol verwachting een nieuwe fase in haar leven begint. Wat Lucie niet weet, is dat Maria die dag al Manou zal ontmoeten, de loverboy die haar leven in een hel zal veranderen.

Al snel verandert Maria in een onhandelbare puber. Lucie dringt niet meer tot haar dochter door en komt er maar niet achter wat er met haar aan de hand is. De waarheid gaat dan ook ieder voorstellingsvermogen te boven. Manou heeft Maria veranderd in een willoze pop die alles doet wat hij zegt.

Lang beseft Lucie niet dat ze leeft in een toneelstuk dat Manou regisseert. Wanneer ze stukje bij beetje ontdekt wat er gaande is met haar dochter, dringt langzaam tot haar door wat haar rol moet zijn. Ze zal met Manou moeten strijden om het vertrouwen van haar dochter, voor het te laat is.

Lucie Mosterd is de moeder van Maria Mosterd, de schrijfster van Echte mannen eten geen kaas' waarvan inmiddels 160.000 exemplaren werden verkocht. Eén ding is zeker: haar schrijftalent heeft Maria niet van een vreemde. 'Ik stond laatst voor een poppenkraam' is het bloedstollende verslag van de strijd van een moeder om het leven van haar dochter.

Bron: Van Gennep