De officiële lijst
met bestverkochte boeken

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).

Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.

Bron: Contact
www.pauliencornelisse.nl

Dus ik ben

We gaan er als vanzelfsprekend van uit dat ieder van ons een identiteit heeft, maar als ons op de man of vrouw af wordt gevraagd wie we dan wel zijn, weten we het opeens niet meer zo goed. We noemen onze naam, maar wat zegt die eigenlijk? We vertellen ons beroep, maar is dat wel zo relevant? We beginnen over onze afkomst, maar doet die er nog toe?

Onze identiteit lijkt te bestaan, maar vervluchtigt in een wereld waarin iedereen op internet een nickname heeft, een jobhopper is of een wereldburger wil zijn. Dus wordt het tijd voor grondige overpeinzingen – van jonge filosofen als Stine Jensen en Rob Wijnberg. We ontlenen ons ‘ik’ aan allerlei heel concrete dingen: aan ons lichaam, onze liefdes, ons lijden, ons verleden, ons seksuele leven, onze behoefte aan erkenning en de groep waartoe we behoren. En aan grote denkers die de mens geprobeerd hebben te definiëren.

Jensen en Wijnberg blikken terug op die geschiedenis en voegen er hun eigentijdse visie aan toe. Met Dus ik ben leveren ze een beeld van onze identiteit waarmee we waarlijk voort kunnen.

Bron: De Bezige Bij
www.dusikben.nl

Net als de meeste mensen was ik altijd van mening dat ons rechtssysteem goed en rechtvaardig was. Dat gaf me een veilig gevoel, ik vertrouwde erop dat eerlijke en capabele mannen en vrouwen de wet zouden handhaven.
Maar toen wist ik niet hoe het is als er een arrestatieteam voor je deur staat. En hoe het is om van misdaden beschuldigd te worden die je niet begaan hebt.>br/> Ik kon ook niet weten hoe het is om machteloos te zijn en afhankelijk van mensen die je verachten. En al helemaal niet hoe het is om jaren in onzekerheid te wachten totdat justitie besluit wat ze met je wil doen. Nu weet ik dat wel.
En nu vertel ik jullie erover.

Lucia de Berk wordt in december 2001 gearresteerd op verdenking van moord op vier volwassenen en drie kinderen. Allemaal overleden ze in ziekenhuizen waar De Berk werkzaam was. In de media krijgt ze al snel de bijnamen ‘Zuster Dood’ en ‘Engel des doods’.
De rechtbank veroordeelt haar in maart 2003 tot levenslang, ruim een jaar later oordeelt het gerechtshof net zo, dan zelfs met tbs.
Na onderzoek naar de bewijsvoering wordt de zaak uiteindelijk in 2008 heropend. Lucia de Berk wordt vrijgelaten. Ze heeft ruim zes jaar gevangen gezeten.

Bron: De Arbeiderspers

In het essay Grenzen aan de vrijheid. Van de Sade tot Wilders probeert Ian Buruma licht te werpen op actuele politiek- maatschappelijke vragen over vrijheid. Er is immers nauwelijks een begrip dat ons tegenwoordig meer bezighoudt. Steeds weer laaien de discussies op over godsdienstvrijheid, seksuele vrijheid, vrijheid van onderdrukking, enzovoort.

Betekent vrijheid van meningsuiting dat we zomaar iedereen kunnen beledigen? Weinigen zullen dat beamen. Geert Wilders heeft zich opgeworpen voor ‘onze vrijheid’, in een gewiekste vlaag van opportunisme. Maar wat is vrijheid dan precies?

Ian Buruma plaatst deze vraag in een historisch en internationaal perspectief. Vrijheid is nooit absoluut, betoogt Buruma. Dat geldt niet alleen voor De Sade en diens pleidooi voor seksuele vrijheid, maar ook voor het universele vrijheidsideaal dat de Amerikanen gewapenderhand proberen te verspreiden.

Bron: Maand van de Filosofie

Amsterdam-Noord tijdens de crisisjaren: Roza Dingemans, moeder van een door schulden en alcoholisme getroffen gezin, probeert koste wat kost haar waardigheid te bewaren. Ze ontleent onvermoede trots aan een gerucht over een voorname afkomst en een misgelopen erfenis. Maar is dat mythe, of werkelijkheid?

Op zoek naar de feiten stuit haar kleindochter, de auteur, op een verborgen stuk Nederlandse geschiedenis: haar voorouders blijken te zijn blootgesteld aan een uniek heropvoedingsexperiment in de Drentse nederzetting Veenhuizen. In drie enorme kazernes werden daar vanaf 1823 tienduizenden arme stadsgezinnen door tucht en landarbeid gedrild tot nuttige burgers.

Maar wat begon als een bevlogen project om de armoede in Nederland in twaalf jaar uit te roeien, veranderde al snel in een fuik voor de paupers.

Bron: Balans

Gordon laat in dit boek een andere kant zien. Hier spreekt de man met de grote mond, maar met een klein hartje. De man die gekweld is geweest door vele mislukte relaties vertelt in een vaak ontroerend betoog over de liefde en geeft tips en adviezen aan mensen die in liefdesnood zitten. De teksten worden afgewisseld met oprechte songteksten en hartverwarmende gedichten.

Zoals in alles geeft Gordon zich ook in de liefde voor 100%. Een inspiratie voor iedereen wiens relatie met de handrem erop voorthobbelt. Laat je meeslepen in dit verhaal en voel de liefde waarmee dit boek geschreven is. Gordon schreef dit boek om anderen te helpen en te ondersteunen en geeft daarmee aan behalve een klein hartje, ook een heel groot hart te hebben. Want het is bedoeld voor iedereen die de mooiste en ontgoochelde aspecten van bestaande en verbroken relaties beleeft.

Cornelis Willem Gordon Heuckeroth, beter bekend als ‘Gordon’, werd in 1968 in Amsterdam geboren. In 1991 kreeg hij landelijke bekendheid met zijn muziek. Zijn carrière nam een andere wending toen hij tevens radio- en televisieprogramma’s ging presenteren met veel humor en af en toe over de top. Daarnaast schreef hij jarenlang columns voor De Telegraaf en Privé in een directe en uitbundige stijl.

Gordon is geliefd en gehaat en geen enkele BN’er kwam zo vaak in opspraak als hij. Met zijn vileine uitspraken en ongezouten mening is Gordon een begrip geworden. Een uniek mens die staat voor eerlijkheid en rechtvaardigheid. Ook als columnist heeft hij zijn sporen ruimschoots verdiend en zijn niets verhullende schrijfstijl wordt alom gewaardeerd.

bron: House of Knowledge

Na met veel succes de mens achter ‘schaduwkoningin’ Annie M.G. Schmidt achterhaald te hebben, heeft Annejet van der Zijl zich nu gewaagd aan een zoektocht naar de historische waarheid achter de mythe Bernhard.

Het resultaat is een verhaal van faustiaanse allure. Een astmatisch gepest jongetje met louter onvoldoendes voor sport, dat zich wist te transformeren tot het summum van mannelijkheid: een geallieerde oorlogsheld met een heel volk aan zijn voeten. Maar ook Bernhard betaalde wel degelijk een prijs voor de keuzes die hij maakte, en als er iets is wat dit boek duidelijk maakt, dan is het wel dat hij veel minder dan hij deed voorkomen de regisseur was van zijn eigen leven.

Bernhard is niet bepaald het stoere jongensboek waarmee hijzelf de geschiedenis in had willen gaan. Het is ook zeker niet het inktzwarte scenario dat zijn tegenstrevers van zijn leven maakten. Het is allemaal veel toevalliger, kleiner en vooral menselijker dan dat. En daarom, misschien wel voor het eerst, begrijpelijk.

Bron: Querido

Wie had gedacht dat het beschamende einde van de LPF definitief een einde zou maken aan het bozige Nederlandse populisme, kwam bedrogen uit. Zowel Rita Verdonk als Geert Wilders heeft gedemonstreerd dat het populistische kiezerspotentieel bepaald niet kleiner is geworden.

De populistische partijen zijn meestal protestpartijen. Een aanzienlijk deel van het electoraat ziet de overheid, het politieke systeem en de maatschappelijke elite kennelijk als de vijand. De vraag is hoe dat komt.

Bron: Nieuw Amsterdam

Wat is de verhouding van hedendaagse mannen met hun lichaam? Arie Boomsma en Stephan Sanders interviewden eenentwintig mannen met zeer uiteenlopende achtergronden; acteurs, politici, wetenschappers, kunstenaars en sportschoolhouders. En passant kwamen de gesprekken ook op seksualiteit, gezondheid en mannelijkheid.

Alle mannen werden gefotografeerd, waarbij ze zelf mochten bepalen hoeveel ze van hun lichaam lieten zien.

Bron: Uitgeverij Contact

Op 13 november 2007 doen zeshonderd rechercheurs en dertig officieren van justitie op ruim vijftig adressen in Nederland invallen. Een strafrechtelijk onderzoek legt een wijdvertakt fraudenetwerk aan de top van het Nederlandse bedrijfsleven bloot. De omvangrijke fraude met vastgoed van bedrijven als Philips, ABN Amro en Rabobank die justitie in kaart brengt, is gepleegd onder de ogen van gemeentebesturen en bekende Nederlanders als Joop van den Ende, Hans Wiegel, Jan Hommen en John Fentener van Vlissingen.

De verdachte projectontwikkelaars, pensioenfondsdirecteuren en vastgoedhandelaren konden jarenlang, met hulp van accountants, bankiers en notarissen, ongestoord tientallen miljoenen bij hun bedrijven wegsluizen, zo luidt de verdenking. Het voormalige Bouwfonds en Philips Pensioenfonds claimen een kwart miljard euro schade te lijden.

In het najaar van 2009 begint het monsterproces. Sinds de spectaculaire inval van justitie in 2007 volgen de journalisten Vasco van der Boon en Gerben van der Marel voor Het Financieele Dagblad de ontwikkelingen in de zaak rond de grootste bedrijfsinbraak in Nederland ooit. De vastgoedfraude beschrijft voor het eerst de duistere kant van de Nederlandse vastgoedwereld, met zijn ons-kent-ons-cultuur, het gunnen van het grote geld en slapende toezichthouders.

Bron: Nieuw Amsterdam

Dit praktische boekje laat in een notendop zien wat omdenken betekent en hoe je dat doet. Om in te bladeren, te grazen, ideeën op te doen, op het verkeerde been gezet te worden en vooral om je eigen creatieve vermogens te prikkelen. Kortom, om te kijken, denken en – vooral – creëren.

Een cabaretier met een depressie: je zou bijna denken dat het een grap is. Maar de depressie die Mike Boddé begin jaren negentig overviel, was beslist niet om te lachen. In 2010 verscheen Pil, waarin Boddé op zijn volstrekt authentieke manier verslag doet van deze gitzwarte periode in zijn leven. Een boek over een totaal verlies van zelfcontrole, maar uiteindelijk ook over de helende kracht van humor en de farmaceutische industrie. Een verhaal dat Boddé móést vertellen, voor mensen met een depressie en hun omgeving, want hoewel ruim een miljoen Nederlanders last hebben van depressieve klachten, is het onderwerp nauwelijks bespreekbaar. Pil kreeg enorm veel publiciteit en ging maar liefst 40.000 keer over de toonbank. Boddé ontving duizenden lezersreacties.
Nu, zes jaar later, blijkt depressie nog steeds een groot taboe. Boddé vertelt in een vernieuwde uitgave van Pil hoe het boek zijn eigen leven heeft veranderd, en hoe hij een inkijkje kreeg in de wereld van depressief Nederland en steeds weer schrok van de aangrijpende berichten die lezers hem stuurden.

Selma Wijnberg (Groningen, 1922) is een van de zeer weinigen die Sobibor overleefde. Dat was ook helemaal niet de bedoeling van de nazi's. Sobibor was een vernietigingskamp, dat niemand mocht overleven, zodat na de oorlog nooit iemand zou kunnen getuigen over de massamoord die daar werd gepleegd.
Die opzet mislukte. In Sobibor brak in oktober 1943 een opstand uit, waardoor enkele honderden Joodse gevangenen het kamp konden ontvluchten. Onder hen Selma Wijnberg en haar Poolse vriend Chaim Engel. Ze bleven uit handen van de nazi's en doken onder – in het uiterst vijandige Polen. Beiden overleefden de oorlog, en emigreerden uiteindelijk naar de Verenigde Staten.

Journalist/schrijver Ad van Liempt zocht Selma Wijnberg op en schreef het aangrijpende verhaal over haar periode in Sobibor, over haar onderduik en haar leven daarna. Als bijlage is het dagboek opgenomen dat Selma schreef over haar periode op de zolder van een Poolse varkensschuur – een uniek document.

Ad van Liempt (1949) publiceerde in 2002 Kopgeld, het onthullende en schokkende boek over de activiteiten van Amsterdamse Jodenjagers in 1943. Hij schreef in 2009 De Oorlog, het gelijknamige boek bij de NPS-televisieserie.

Bron: Verbum