De officiële lijst
met bestverkochte boeken

We leerden Hendrik Groen kennen door zijn dagboek 'Pogingen iets van het leven te maken'. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.

Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.

‘Ik word wakker, doe een plas, sta op en denk: Verrek, het moest andersom.’ Of, zoals Finkers ooit al zei: ‘De leukste grappen zijn de grappen die niet zijn bedacht, maar ja, bedenk die maar eens.’ In oneliners als deze, maar ook in verzen als: ‘Ik zit voor het raam, ik fluister zacht haar naam: Veldhuis,’ wordt bij Finkers het ongerijmde geloofwaardiger dan het gezond verstand, dat immers al genoeg ellende veroorzaakt.

Zijn wijsheden worden evenveel geciteerd in het café als op filosofencongressen. Finkers op papier is plezier waar je lach- en denkrimpels van krijgt. In deze bundel zijn de overzichtswerken ''De cursus ‘omgaan met teleurstellingen’ gaat wederom niet door' en 'Poëzie, zo moeilijk nie' samengebracht.

Semmier Kariem vlucht uit Irak. Zeven jaar van honger, verdwalen en angst later landt hij op elf februari om negen uur - of was het om elf uur op negen februari - op Schiphol. In de chaos van die eerste dagen in Nederland kan hij zich het precieze tijdstip niet meer herinneren. Hij vraagt asiel aan. Wat hij niet weet is dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint, in het asielzoekerscentrum, een wachtkamer die hij deelt met vijfhonderd anderen.

Intussen bestudeert Semmier het land waar hij misschien ooit deel van uit mag maken, maar ook al verblijft hij er nu, hij blijft een buitenstaander. 'Nederland had mij drie dingen geleerd: niet meer respect hebben voor Europa dan voorzichtigheid. Een nette leugen is beter dan de rommelige waarheid. En ik kende nu het verschil tussen een omafiets en een vrouwenfiets.'

'Hoe ik talent voor het leven kreeg' is een roman over mensen die onderworpen zijn aan wetten en regels. Rodaan Al Galidi (Irak) putte voor deze roman uit zijn eigen ervaringen als asielzoeker. Hij woont sinds 1998 in Nederland en ontving in 2011 de Literatuurprijs van de Europese Unie voor zijn roman 'De autist en de postduif'. Kort daarna zakte hij voor zijn inburgeringstoets.

Hendrik Groen is wel oud maar niet dood, en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?

In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een bejaardentehuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid te nemen van dit charmante personage…

Jeruzalem, de winter van 1959. Sjmoeël Asj besluit zijn studie (en zijn scriptie waarin hij zich vooral zou richten op de rol van de mysterieuze Judas) af te breken. In diezelfde tijd verlaat zijn vriendin hem en blijkt dat zijn ouders hem niet meer financieel kunnen ondersteunen. Sjmoeël heeft er genoeg van en wil Israël verlaten, maar dan ziet hij een advertentie die hem de mogelijkheid geeft om toch te blijven, ook al mag hij niemand vertellen waar hij is.

Hij komt terecht in het huis van een oude man, Gersjom Wald. 's Avonds laat leest Sjmoeël hem voor; ze praten over het zionisme en het conflict tussen de joden en de Arabieren. Ze praten, kortom, over God en de wereld. In het huis van de oude man ontmoet Sjmoeël ook de ondoorgrondelijke Atalja Abarbanel. Direct is hij van zijn stuk gebracht door de schoonheid en ongenaakbaarheid van deze vrouw. Langzaam weet hij het geheim van de relatie tussen de oude man en Atalja te ontrafelen.

In 'Judas' keert Amos Oz terug naar de omgeving van zijn meest succesvolle en geliefde boeken: het Jeruzalem van halverwege de twintigste eeuw. Judas is een liefdesverhaal en een coming of age-roman, waarin Oz het thema verraad verweeft.

'Kom hier dat ik u kus' is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken.

Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Na zes heftige maanden met Will geleefd te hebben, is Lou Clark is niet langer een doorsneepersoon met een doorsneeleven. Maar als een bizar ongeluk haar dwingt terug bij haar familie in te trekken, heeft ze het gevoel dat ze weer net zo vastgeroest zit als vóór Will haar wereld overhoophaalde.

In een poging zichzelf te dwingen uit haar veilige wereldje te stappen, meldt ze zich aan voor een groepscursus rouwverwerking. Haar medecursisten – vooral de aantrekkelijke Sam – helpen haar een nieuw perspectief te vinden. Tot iemand uit Wills verleden haar leven binnen stormt en opnieuw alles anders blijkt dan ze dacht. Kan Lou zich opnieuw uitvinden terwijl het lijkt of de hele wereld zijn best doet om haarzelf, haar familie en Wills familie vast te houden in het verleden?

Ruben Sievez, de zoon uit 'Knielen op een bed violen', is in 'Margje' een oudere man die gedurende een lange oudejaarsnacht terugkijkt op zijn leven, al dwalend door de leegstaande villa van zijn oom Anton. Daar, in de kelder, vond hij, een jongen nog, op een dag een album met daarin een foto van de oom met een jonge vrouw. In haar herkende Ruben onmiddellijk zijn moeder Margje, die op datzelfde moment boven thee dronk.Zijn leven lang zal Ruben over deze vrouw een onmogelijke droom koesteren. Hield zij immers niet meer van zijn jongere broer Thomas, die rebelleerde tegen zijn door de godsdienst bezeten vader? Hoe graag had Ruben niet de plek van zijn broer ingenomen.

In 'Margje' keren we terug naar het gezin Sievez. Maar ditmaal verschuift de blik van vader Hans naar de andere gezinsleden. Siebelink schetst taferelen uit de bewogen geschiedenis van dit gezin - een gezin waar iedereen probeert iemand anders te worden.

Ierland, eind jaren zestig. Nora Webster, niet de makkelijkste vrouw, is pas weduwe geworden. Ze probeert haar leven in het kleinsteedse Enniscorthy opnieuw gestalte te geven. Niet alleen heeft ze in haar eentje de zorg voor haar vier kinderen, ze moet ook weer gaan werken.

Tegen de achtergrond van het conservatieve, katholieke Ierland met zijn strenge sociale controle weet ze zich door middel van vriendschappen en muziek toch te ontworstelen aan de benauwenis van haar leven.

Op een koude ochtend in 1961 beginnen twee jongens hun werkzame leven in een kantoor aan een slordige gracht in Amsterdam. Meer dan veertig jaar later moet een van beiden afscheid nemen. Terwijl alles om hem heen veranderd is, lijkt Karl Dijk al die tijd dezelfde te zijn gebleven. Maar juist dat maakt hem zo raadselachtig.

Waarom verschijnt Dijk niet op zijn eigen afscheidsreceptie? Is meegaandheid soms niet beter dan het vasthouden aan principes? Wanneer zijn collega op zoek gaat naar het antwoord op die vragen, beginnen al zijn eigen zekerheden te verschuiven.

'Dijk' is een verhaal over onvergelijkbare grootheden. Over de macht van de markt en de trilling van atomen. Over zeelucht en de ondergang van slagers, kaasboeren en kruideniers. Over de standaardkilo van platina en iridium die voor de eeuwigheid bewaard wordt in een kluis nabij Parijs. En over herinneringen die net zo vaak van vorm veranderen als de wolken boven een Noord-Hollandse polder.

Vroeger dachten wij altijd, met 40 ben je wel af. Dan heb je het helemaal gemaakt, heb je gehoorzame, sociale kinderen, veel tijd voor jezelf & je relatie. Nooit meer luiers. Nooit meer onzeker. Meer tijd. Meer geld. Top.

Niets blijkt echter minder waar: je carrière is nog steeds niet af, je kinderen luisteren helemaal niet meer, iedereen gaat scheiden of vreemd of heeft een burn-out. Seks staat nog altijd op een laag pitje. Je ouders worden nu écht oud. En dan beginnen je tieten te hangen en moet je ook nog een leesbril. Lang leve het fantastische rotleven van een veertiger. Welkom in onze wereld.

Eind jaren dertig staat een jonge man - aanstormende componist, toegewijde huisvader - met een ingepakt koffertje bij de lift van een flatgebouw in Leningrad. Hij wacht er de hele nacht, nachtenlang, in de overtuiging dat hij opgepakt zal worden en afgevoerd naar het Grote Huis. Geen enkele beroemdheid die hij in de afgelopen tien jaar heeft ontmoet, kan hem nu helpen. En weinig mensen die naar het Grote Huis worden afgevoerd, komen ooit terug.

Aldus begint de eerste roman van Julian Barnes sinds zijn met de Man Booker Prize bekroonde 'Alsof het voorbij is'. Een verhaal over de botsing tussen Kunst en Macht, en de compromissen die een kunstenaar moet aangaan om zijn stempel op de wereld te drukken - dit allemaal aan de hand van de fictionele biografie van een van de grootste componisten van de twintigste eeuw, Dmitri Sjostakovitsj.'

Puck is vijf jaar en woont met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam. Op een dag verhuizen ze naar een kapitale villa in Zwijndrecht, waar de nieuwe man van haar moeder woont. Het lijkt een sprookje: de man - die door Puck 'ome Meneer' wordt genoemd - ontfermt zich over het meisje. Ome Meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Pucks haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto.

Puck is zijn lieveling. Het is hun geheim. Maar soms worden geheimen te groot om te bewaren en willen ze gevonden worden.

In 'Lieveling' - gebaseerd op het verhaal van Pauline Barendregt - geeft Kim van Kooten een stem aan het meisje Puck, en weet ze het onvoorstelbare voorstelbaar te maken. Ze laat licht schijnen op een donker thema en weet een heftig verhaal met humor te vertellen.

'Het begint met dat ik mijn naam niet meer kan herinneren.' Zo opent de roman van Pepijn Lanen, waarin we een aantal weken uit het leven van een naamloze jongeman volgen. Een dertiger die tussen twee banen in zit en tijdelijk verblijft in een nihilistisch appartement van een vriend. De lezer leeft mee met zijn verwarring, zijn gevecht met verslavingen en angsten, en voornamelijk het gevecht met zichzelf. Voor de lezers van Hallo muur, Brusselmans en Bukowski.

Louisa en Will zijn absolute tegenpolen. Als Lou wordt aangenomen om voor Will te zorgen, die sinds een ongeluk in een rolstoel zit, botsen hun karakters ook onmiddellijk. Maar als ze ontdekt wat hij voor ogen heeft, besluit ze alles op alles te zetten om hem van gedachten te doen veranderen.

Alleen, hoe overtuig je iemand dat er nog zo veel avonturen te beleven zijn, als je zelf de wereld niet durft te ontdekken? 

De autistische Don Tillman doceert genetica aan de universiteit. Hij is superintelligent, kan geweldig koken en is op zoek naar een vrouw. Door zijn sociale onhandigheid is hij echter nooit verder gekomen dan een eerste date. Met behulp van een zestien pagina's tellende vragenlijst hoopt hij zijn perfecte partner te vinden.

Dan komt Rosie Jarman in zijn leven: verre van perfect, maar wel intelligent en mooi. En ze is ook op zoek naar haar biologische vader - een zoektocht waarbij Don haar misschien zou kunnen helpen.



Over Het Rosie Project:



'Geestig debuut over de eigenaardigheden van een begaafde autist.' De Volkskrant



'Spannend, nerdy, lief en grappig. Het Rosie Project wordt een wereldwijde hit.' NRC Handelsblad



'Een gevoelig boek over hoe moeilijk, maar ook hoe eenvoudig de liefde kan zijn.' Metro

Nadat een mysterieus virus alle volwassenen heeft uitgeroeid, is Sicilië verworden tot een gigantische ruïne van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Alleen de kinderen zijn overgebleven en proberen op het desolate eiland, waar de hitte en de zon het landschap teisteren en overal hongerige wilde honden op de loer liggen, te overleven zonder elektriciteit, vers water en voedsel.

Sinds de dood van hun ouders zorgt de dertienjarige Anna voor haar acht jaar oude broertje Astor, aan de hand van het notitieboekje dat haar moeder achterliet. Als Astor wordt ontvoerd, besluit Anna samen met haar hond naar hem op zoek te gaan in de hoop uiteindelijk de overtocht naar het vasteland te maken, op weg naar een nieuwe toekomst.