De officiële lijst
met bestverkochte boeken

'Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen.'

Astrid en Sonja Holleeder besluiten in 2013 te doen wat niemand voor mogelijk hield: ze staan op tegen hun broer Willem - die na zijn vrijlating in 2012 tot nationale knuffelcrimineel was uitgegroeid - en leggen zeer belastende verklaringen tegen hem af, net als zijn ex-vriendin Sandra den Hartog. De dag dat het nieuws op 24 maart 2015 naar buiten komt - 'Vrouwen vloeren Holleeder' - worden in een uitzending van RTL Late Night een aantal schokkende geluidsfragmenten uitgezonden. Het luidt de val van de onaantastbare Willem Holleeder in.

Wat weinigen wisten, is dat Willem Holleeder zijn familie dertig jaar lang terroriseerde, afperste en bedreigde, precies zoals zijn alcoholistische vader - werknemer bij Heineken - de familie jarenlang had overheerst en mishandeld. Kinderen, vrouwen, aangetrouwde familie, tot aan moeder Stien toe: niemand ontkwam aan hun despotische gedrag.

'Judas' speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 - het jaar van de Heineken-ontvoering - alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder.

In dit boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer.

Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.

Hendrik Groen is wel oud maar niet dood, en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?

In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een bejaardentehuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid te nemen van dit charmante personage…

Robert Walter, geliefd burgemeester van Amsterdam, vermoedt dat zijn vrouw vreemdgaat met een van zijn wethouders. En nog wel met die oerdegelijke wethouder die zich inzet voor het milieu. Niet veel later beweert een journaliste dat de burgemeester betrokken is geweest bij het toetakelen van een agent tijdens een Vietnam-betoging. Dan staat opeens zijn vierennegentigjarige vader op de stoep: hij en zijn vrouw willen samen euthanasie plegen.

'De greppel' laat zien hoe een ogenschijnlijk stabiele man in korte tijd steeds verder verstrikt dreigt te raken in zijn eigen angsten en vermoedens. Of ziet Robert Walter de dingen juist voor het eerst echt helder? Herman Koch (1953) was bekend als televisiemaker ('Jiskefet') en is inmiddels wereldberoemd geworden met 'Het diner'. Die roman werd verkocht aan achtenveertig landen en stond wekenlang op de bestsellerlijst van The New York Times.

Youp van 't Hek kijkt niet vaak televisie, zegt hij in een interview. 'Maar ik zie het wel allemaal. Ik zap mezelf regelmatig langs de trofeeën van onze welvaart. Mensen doen alles op de televisie. Ze scheiden, laten hun operatie door een camera vastleggen en zelfs het doodgaan op verzoek wordt in beeld gebracht.'

Deze onderwerpen lenen zich bij uitstek als inspiratiebron voor de wekelijkse column waarmee Youp de lezers van NRC Handelsblad iedere week verrast. 'Hart', de titel van zijn nieuwe bundel, prikkelt genoeg om de lezer weer wakker te maken en bij de les te houden. En zijn hart? Dat klopt als nooit tevoren.

Het nieuwe boek van Paulien Cornelisse gaat niet over taal. Maar over een cavia. Die op de afdeling Communicatie van een kantoor werkt. Oké…

Een cavia op een kantoor tussen de mensen: het klinkt wat onwerkelijk, maar voor iedereen die maar een blauwe maandag met collega’s heeft gewerkt, zullen de kantooravonturen in 'De verwarde cavia' heel herkenbaar zijn. Van de symbiotische relatie met het koffiezetapparaat tot passief-agressieve e-mails en duizelingwekkende perikelen rond de lief- en leedpot.

Deel 1 van de Napolitaanse romans. Lila en Elena groeien samen op in een volkswijk in het Napels van de jaren vijftig, een tijd waarin het ondenkbaar is dat meisjes hun tijd verspillen met leren.

De intelligente Lila moet van school om te gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te trouwen. Haar beste vriendin Elena mag wél verder leren, maar beseft maar al te goed hoeveel slimmer Lila is. En mooier.

De geniale vriendin is de eerste van Ferrantes vier Napolitaanse romans, waarin zij vertelt over twee vrouwen en hun levenslange vriendschap, die even sterk om liefde als om rivaliteit draait. Ferrante vertelt met het verhaal van Lila en Elena ook het verhaal van een wijk, een stad en een land in een tijd vol veranderingen.

We leerden Hendrik Groen kennen door zijn dagboek 'Pogingen iets van het leven te maken'. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.

Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.

Lou is twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig, en Jos eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal.

Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over de complexe kunst van het jong zijn, over obstakels die bergen worden, amper te beklimmen, over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan.

In 'Vele hemels boven de zevende' vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaan dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk.

Griet Op de Beeck (1973) ontving voor haar succesvolle debuutroman 'Vele hemels boven de zevende' De Bronzen Uil Publieksprijs 2013 en het boek werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 2014.

'Kom hier dat ik u kus' is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken.

Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Martine Bijl hanteert de pen al jaren: teksten voor haar theatersolo's, liedjes, vertalingen van musicals, columns in Zin, sprookjes en teksten voor 'Heel Holland Bakt'. In 'Hindergroen' schrijft ze over haar leven, over haar vader, die huisarts was in Amsterdam-West, over het verslavende van tuinieren, over haar hekel aan onbegrijpelijk design, over haar liefde voor taal en over haar moeder, het doktersvrouwtje dat niet van haar achterwerk sprak maar over haar bilquadranten.

'Hindergroen' geeft in 40 hoofdstukken een beeld van de wereld van Martine Bijl, in de elegante, licht-ironische en trefzekere stijl die u van haar kent. In de in- en uitleiding schrijft ze over het langzame proces van haar herstel na een hersenbloeding, een onverwachte explosie van hindergroen.

De relatie tussen reclameman Nico Dorlas, halverwege de veertig, en zijn jongere vriendin Désirée staat op springen. Dorlas' aanhoudende drank- en drugsconsumptie, zijn handtastelijkheid en zijn aan paranoia grenzende verlatingsangst vormen een dodelijke combinatie. Als Désirée de benen neemt, rest Dorlas één conclusie: zij moet sterven, en hij zal met zijn vriendin ten onder gaan.

Dorlas wordt bijgestaan door Ernst Quispel, de advocaat uit Advocaat van de hanen (1990), die twintig jaar grijzer en twintig jaar cynischer is geworden. Binnen een etmaal zien we het universum van Nico Dorlas verkruimelen. Kwaadschiks is een literair moordmysterie zoals alleen A.F.Th. van der Heijden dat schrijven kan: geworteld in de Amsterdamse actualiteit, maar met universele reikwijdte, compact en tegelijk diepgaand.

In een klein dorp in de Provence wordt sinds mensenheugenis over een pogrom en een verborgen schat gesproken. Eind negentiende eeuw vindt men in een synagoge in Caïro een hoeveelheid opzienbarende joodse documenten. Stefan Hertmans ontdekt de sporen van een voorname christelijke jonkvrouw uit de elfde eeuw, die haar leven vergooide uit liefde voor een joodse jongen. Hij gaat letterlijk achter deze vrouw aan, die samen met haar verboden liefde op de vlucht slaat en een duizelingwekkende tocht aflegt, opgejaagd door alles en iedereen.

Stefan Hertmans baseerde zich voor 'De bekeerlinge' op historische bronnen. Dat brengt hem in een chaotische wereld van passie, haat, liefde en dood, en voert hem uiteindelijk van Caïro terug naar het kleine Provençaalse dorp, waar hij sinds decennia thuis is.

'Het is stikdonker om hen heen, het diepste uur van de nacht. De Grote Beer is van de hemelkoepel afgegleden. Ergens roept eenzaam een uil. Enkele sterren twinkelen vaag tussen de stil waaiende bladeren. Er beweegt iets, niet ver van haar vandaan, ze heeft het koud en rilt over haar hele lijf. Dan staat iemand wankelend boven haar, donker en wiegend. Dit is mijn dood, denkt ze. Ze hoort hijgen. Dan pas herkent ze David. Hij valt weer naast haar neer, ze grijpen elkaars handen, blijven zo liggen tot het ochtend wordt.'

Sjeed Djamal, docent oriëntalistiek aan de Universiteit van Amsterdam, woont al lange tijd in Nederland. Op een dag krijgt hij een reisboek in handen van een Perzische sjah, die in de negentiende eeuw door Europa reisde. Sjeed Djamal vindt het fascinerend. Nieuwsgierig besluit hij om deze reis zelf te maken, met een afstand van anderhalve eeuw.

Samen met zijn student Iris wijdt hij zich aan de geschriften van de sjah en zijn medereizigers. Hij ziet hoe de sjah dwars door Europa reist, en zelfs door België en Nederland. Op die manier volgt hij de reusachtige karavaan van de sjah die steeds dieper het continent in trekt. Gaandeweg dringt de geschiedenis, maar ook het heden van Europa, steeds dieper tot Sjeed en zijn assistente door.

'Salam Europa!', de nieuwe, grote roman van Kader Abdolah, is een boek over nieuwsgierigheid en belangstelling voor de ander. Het is een roman, over de schoonheid en de betekenis van het over de grenzen kijken, waarin realiteit en verbeelding door elkaar lopen. Tegelijk is dit boek een vertelling over het heden, waarin Kader Abdolah de gebeurtenissen van nu, rondom de immigratie en de terreur, op een onvergelijkbare manier in zijn verhaal verweeft, wat het een hoogst actuele roman maakt. Het resultaat: een oosterse vertelling over Europa.

Kader Abdolah (Iran, 1954) is sinds zijn debuut De adelaars (1993) niet meer uit onze letteren weg te denken. Tot zijn grote en internationaal succesvolle romans behoren onder meer Spijkerschrift (2000), Het huis van de moskee (2005), De koning (2011) en Papegaai vloog over de IJssel (2014).