Rauw

Marcel Langedijk, de journalist die interviews doet voor tijdschriften als LINDA., Nieuwe Revu en Margriet, de man die een boek schreef over de euthanasie van zijn broer Mark (Gelukkig Hebben We De Foto’s Nog), maar ook tekende voor de succesvolle bestsellerbiografieën van Najib Amhali, Igone de Jongh, Hans Klok en Gordon, tekende ditmaal het levensverhaal op van David de Vos. De Vos (40) is spreker, evangelist en oprichter van stichting Go and Tell, een man die zijn geloof face to face met meer dan een miljoen mensen heeft gedeeld.

Langedijk: “Mensen zullen zich wellicht afvragen waarom David de Vos een heiden als ik heeft gevraagd zijn verhaal op te tekenen. Dat was twee jaar geleden precies mijn vraag aan David. Want ik had mijn twijfels. Na over Gordon, Najib Amhali en Hans Klok een boek schrijven over een christelijke jongen die ik niet kende, iemand uit die voor mij toch wat vreemde evangelische wereld nog wel? Iemand die praat met God, bidt om wonderen en alles en iedereen wil overtuigen dat de Here bestaat? Dat zag ik niet meteen zitten en ik hield de boot daarom af, tot David me uiteindelijk overhaalde gewoon eens een kop koffie te gaan drinken. Na dat gesprek besloot ik dit avontuur toch aan te gaan. Omdat ik voelde dat David niet van plan was mij te bekeren, maar vooral omdat ik voelde dat er een vriendelijke, integere man tegenover me zat die een verhaal had. Een man die dat verhaal even eerlijk en rauw als het was durfde te vertellen. Zonder opsmuk. Zonder halleluja’s. Zonder opgeheven vingertje. Gewoon een verhaal van een veertigjarige evangelist die het lange tijd ook niet meer wist.”

‘Rauw’ heet het boek, en dat is wat het is. Omdat het leven soms rauw is, ook in die soms met suiker bedekte christelijke wereld. Het is niet voor niets dat duizenden mensen de kerk verlaten. Mensen die weliswaar een christelijke opvoeding hebben gehad, maar het geloof vaarwel hebben gezegd. Om velerlei redenen, maar vaak omdat ze de christelijke, evangelische wereld als nep ervaren. Dat is waar dit boek over gaat. Want David wil het echte verhaal vertellen, een blik achter de schermen geven. Het is een verhaal over strijd, jezelf in de spiegel leren aankijken. Een verhaal over mentale gezondheid, de politieke belangen van wenselijk gedrag en het feit dat christenen ook maar mensen zijn. Ook is Rauw het verhaal over de pandemie waarin veel gelovigen lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan in hun standpunt rondom vaccinatie.

Je zou dus zomaar kunnen denken dat dit een boek is over een jongeman die zijn geloof verliest, die zijn God vaarwelzegde. Dat is het niet. Want naast die scherpe, rauwe randen is er ook ruimte voor adem, is Rauw een boek over een man die zichzelf heruitvond. Een man die zich realiseert dat al die regels en gewoontes van zijn wereld slechts maniertjes zijn. Maar bovenal is het een boek dat de discussie opent: is geloven nog wel van deze tijd, zijn er geen betere manieren om je geloof te beleven, om zin aan je leven te geven? David denkt van wel. En dat maakt Rauw tot het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen.